ازباغ می برند چراغانی ات کنند

 تا کاج جشن های زمستانیت کنند

 پوشانده اند صبح توراباابرهای تار

 تنها به این بهانه که بارانی ات کنند

یوسف به این رها شدن از چاه دل مبند

 این بار می برند که زندانیت کنند

 ای گل گمان مکن به شب جشن میروی

شاید به خاک مرده ای ارزانی ات کنند

یک نقطه بیش فرق رجیم ورحیم نیست

از نقطه ای بترس که شیطانی ات کنند

اب طلب نکرده همیشه مراد نیست

گاهی بهانه ای است که قربانی ات کنند

بی قرارتوام ودردل تنگم گله هاست

اه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست

مثل عکس رخ مهتاب که افتاده دراب

در دلم هستی وبین من وتوفاصله هاست

بی تو هر لحظه مرا بیم فرو ریختتن است

مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست

اسمان با قفس تنگ چه فرقی دارد

بال وقتی قفس پر زدن چلچله هاست

باز میپرسمت از مسئله دوری وعشق

وسکوت تو جواب همه مسئله هاست

مرابازیچه خودساخت چون موسی که دریارا

فراموشش نخواهم کرد چون دریا که موسی را

نسیم مست وقتی بوی گل میداد حس کردم

که این دیوانه پرپرمی کند یک روز گلها را

خیانت قصه تلخی است اما ازکه مینالم

خودم پرورده بودم درحوارییون یهودارا

خیانت غیرت عشق است وقتی وصل ممکن نیست

چه اسان ننگ میخوانند نیرنگ زلیخارا

کسی راتاب دیدارسرزلف پریشان نیست

چرااشفته می خواهی خدایاخاطرمارا

نمی دانم چه نفرینی گریبانگیر مجنون است

که وحشی می کند چشمانش اهوهای صحرارا

چه خواهد کردباماعشق؟پرسیدیم وخندیدی

فقط باپاسخت پیچیده ترکردی معمارا

عاشقانه

یه عمریه دوستت دارم پنهونی
هیچوقت نشد بپرسم كه مجنونی
دلم می خواد بگم كه دیوونتم
اسیر اون چشمای بی غرورتم
هر جا می رم حرف تویه
یاد تو صاحب خونه ی دل های همه
ای كاش می شد می فهمیدی عاشقتم
چند ساله كه به یاد نگات زنده ام
كاسه صبرم دیگه لبریز شده
می خوام بدونی كه قلبم غمگین شده
سراب

امروز دوباره دلم البوم خاطراتتو ورق می زد
همش به یاد اون روزا خودش رو سرزنش می كرد
امروز دوباره كوه غم اومد تو خونه ی دلم
بازم دوباره یاد تو اومد توی رویای من
امروز دوباره گل های باغچه رو چیدم برا تو
تویی كه عمرت بودمو رفتی شدی دشمن جون
حسرت دیدن چشمات داره دیوونم می كنه
حسرت اون روزای خوب داره اوارم می كنه
سراب

عاشقانه کوتاه

تیک تیک ساعت دوباره عشق و به یادم می یاره
نگاه عاشق تو رو به یاد چشمام می اره
حرف های بچه گانه ای که می زدیم به همدیگه
اشک های بی غروری که همش می ریخت با یک گله
چه روزای شیرینی بود اون لحظه های عاشقی
اون رویای قشنگی که ساختیم با هم از زندگی
ثانیه های بی کسی اصلا تمومی نداره
انگار باید تنها باشم تا اخر عمر با غصه
دلم می خواد بیا پیشت چرا خدا تورو گرفت
ای کاش می شد به جای تو منو از دنیا می گر فت
سراب

شعر عاشقانه

اهای تو که دم از صداقت می زدی
رفتی و اشیو نمو بهم زدی
گفتی یه عمری برام دلوا پسی
یه عمریه به عشق من دل بسته ای
ساده بودم که گوش به حر فات می دادم
بچه بودم یکسره بی تا بت بودم
با اون نگاه مهربون چه زود منو گولم زدی
چه زود منو به بود نت عادت دادی
اصلا به فکرم نرسید که رفتارات ظاهرین
کارتو خوب بلد بودی باید بهت تبریک بگم
سراب

عاشقانه

چه زود از من گذشتی بی بهونه
نخواستی باشی و عشقی بمونی
بودم بازیچه ای عاشق همیشه
گرفتار نگاهت خیلی ساده
نمی دونم چرا خیسی چشمام
می اره خنده رو به روی لبهات
نمی دونم چرا بغض صدایم
نمی كنه یكم دلتو اروم
تو كه عشقم برات مثل یه خواب بود
چرا كردی منو انقدر پریشون
سراب

مد شده تو زمونه
بی وفایی ارزونه
دلا می شكنه اسون
غم می یاره فراوون
محبتها كم شده
قلبها همه سنگ شده
حروم شده عاشقی
مجنون نمی شه كسی
عشق رفته تو قصه ها
جاش اومده غصه ها
گذشت رفته از یادها
بی رحم شدن ادما
سراب

رسمش نبود عزیز دل
بری و تنهام بزاری
من موندم و خیال تو
با رویا های بی كسی
دل نگرون و بی كسم
توی شبهای مهتابی
اشفته حال منتظرم
تا تو بیای از تاریكی
نگاه بارونی من
همیشه چشم به در داره
تا تو بیای ازتاریكی
بگی تو هم دوستم داری
غرق توهم شده ام
تو این دنیای كاغذی
سخت شده زندگی برام
تو باتلاق سردرگمی
سراب

عاشقانه غمگین

بزارین اونم برسه بزارین اونم ببینم

وقتی به حرفم می رسه

خاکم نکنین خاکم نکنین خاکم نکنین

هنوز عشقمو ندیدم

این هم آماده شودم

یه کفن دورم کشیدم

تابوت منو بزارین اونم بگیره

حس کنم عاشقمه

وقتی که گریه اش می گیره

اشکای اون و کی به جای من کن پاک

خداحافظ عشقم

که منو بردن زیر خاک

دوست دارم عزیز ترینم

یــــــــــاری خـــــواهی ز یـــار با یـــار بســــــــــاز

سودت سوداست بـــــــــــا خریدار بســــــــــــــاز

از بهر وصــــــــــــال مــــــــــاه از شب مگــــــــریز

وز بهر گل و گـــــــــــــلاب با خــــــــــار بســــــــاز

از زندگی ، از این همه تــــکرار ، خسته ام

از هـــــای و هوی کوچه و بازار ، خسته ام

دلگیرم از ستـــــــاره و آزرده ام ز مـــــــــاه

امشب دگـر ز هر که و هر کار ، خسته ام

تو اگــــر بـــاز کني پنجره اي سمت دلت

مي توان گفت کـــه من چلچله لال تـوام

مثل يکــ پوپکــ سرمازده در بــــارش برفــ

سخت محتاج به گرماي پر و بال تـــــوام